Buttercup

เมื่อคืนนี้นอนหลับเหมือนตาย เพราะว่้าไม่รู้สึกตัวเลย มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงมือถือดังปลุกตอน 7 โมงเลย แต่นอนหลับลึกขนาดนี้ยังรู้สึกไม่อิ่มเลยอ่ะ ตื่นมายังมีอาการเพลีย ๆ อยู่เลย วันนี้มีการฝึกบน Butter Cup หรือ ร.ล.ทะลุ ซึ่งก็แบ่งทีมฝึกออกเป็น 3 ทีม ทีมหนึ่งเป็นศูนย์ DC อีกสองทีมเป็นหน่วยซ่อม ซึ่งรอบแรกทีมเราเป็นหน่วยซ่อมก่อน ส่วนเราเป็น Onscreen Leader

สถานการณ์แรกเป็นรูทะลุห้องกะลาสีก่อน เรากับลูกทีมก็ลงไปเอาลูกอุดไปอุดรูทะลุ ปรากฏว่าในห้องนั้น ยังมีแก๊สน้ำตาที่ฝึกเมื่อวานหลงเหลืออยู่ เลยแสบผิวแสบหน้ากันไปหมด เท่านั้นยังไม่พอน้ำที่ออกมาจากรูทะลุ ก็กระเซ็นโดนตัวโดนหน้าแสบไปหมด น้ำตา ขี้มูกเริ่มไหล อย่างทรมาน แต่ก็ไม่มากเหมือนตอนที่มีปริมาณแก๊สเต็ม ๆ แล้วเราก็ต้องอยู่นานด้วยเพราะเป็น Onscreen ต้องอยู่กับน้อง พอจบสถานการณ์นี้ก็เป็นไฟไหม้ในห้องเครื่อง คราวนี้ก็ต้องไปสู้กับไฟอีก แล้วก็เป็นน้ำรั่วขึ้นมาจากฝาแฮ็ทช์ ทำให้ต้องค้ำยันฝาแฮ็ทช์ แล้วก็จบสถานการณ์ ตอนนี้ฝนก็เทลงมาหนักมาก ตอนขึ้นมานี่แสบหน้าไปหมด เพราะโดนน้ำฝน แต่ก็ยังไม่เลิกฝึก ทำการฝึกรอบสองต่อเลย รอบสองยังคงเป็นตำแหน่งเดิม คราวนี้ก็มีเหตุการณ์คล้าย ๆ กัน จนรอบที่ 3 ก็ไปเป็นศูนย์ DC คราวนี้สบายหน่อย นั่งพล็อต Message Bank อย่างเดียว จนเลิกสถานการณ์ขึ้นมาก็ฝนหยุดตกพอดี

แล้วก็จบการฝึกของวันนี้ ซึ่งเราก็ต้องรีบกลับไปอาบน้ำกินข้าว แล้วก็ไปสอบตอนทุ่มนึงต่อ

สอบคราวนี้ เป็นคำนวน และปรนัย ซึ่งภาคคำนวนก็ทำได้ แต่ปรนัยทำไม่ค่อยได้เลย ยาก เพราะว่ามีตัวเลขเยอะ ต้องจำเยอะ เราไม่ได้อ่านทบทวนเลย ก็เลยทำไม่ได้ ผลสอบคงออกมาไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่ช่างมันเถอะ ตัวเลขพวกนี้ ไม่ต้องจำมากหรอก ถึงเวลาจริง ๆ ก็ไม่ได้เอาไปใช้ เลิกสอบแล้วก็กลับเรือ ไปตรวจดูความเรียบร้อยของแผนกสักหน่อย เผื่อมีอะไรจะต้องแก้ไขก่อนออกเรือ ซึ่งก็เรียบร้อยดี

ฝึกดับไฟ ฮ.

วันนี้เรียนดับไฟเฮลิคอปเตอร์ การฝึกก็เป็นปกติ แต่รู้สึกว่า การฝึกของเราจะไม่ค่อยมี Procedure ที่แน่ชัด จะเน้นการประเมินประมาณสถานการณ์ และแก้ไขเหตุการณ์ไปตามสถานการณ์ โดยมี Procedure หลัก คือ ช่วยนักบิน และคนที่อยู่ในเครื่องบิน จากนั้นจึงดับไฟ ถ้าดับไม่ได้ก็ให้ผลักเครื่องลงทะเลไป นอกนั้น ถ้าเกิดมีเหตุการณ์อะไรขึ้น เช่นไฟปะทุ , ไฟลุกท่วม ก็ให้แก้ไขตามหลักวิชาการ ซึ่งเราเองเห็นว่า ฝึกแบบนี้จะไม่ค่อยได้อะไร ถ้ามี Procedure หลัก ๆ เป็นลำดับขั้นตอนที่ละเอียดกว่านี้ก็จะดีกว่านี้ อาจจะเป็นเพราะศาสตร์นี้เป็นของที่เราไม่ค่อยประสบเจอ แม้เราจะมีเครื่องบิน มี ฮ. มานาน แต่เราไม่ค่อยมีเคสทีต้องดับไฟพวกนี้ เพราะส่วนใหญ่ถ้าตกแล้วก็ตกลงทะเล ถ้าตกกลางนา ก็ดับไม่ทัน ไฟจะดับเอง ทำให้การฝึกของเรามองภาพไม่ออก คนที่ไปศึกษาศาสตร์ทางด้านนี้ก็มีน้อย ก็เลยฝึกได้เท่านี้ ซึ่งตรงนี้ก็เข้าใจ แต่คิดว่าในอนาคตคงจะดีขึ้นกว่านี้

หลังจากฝึกเสร็จ ก็กลับกรุงเทพฯ วันนี้รถหมอชิตเต็ม ถึง ทุ่มนึง เลยต้องขึ้นรถเอกมัย โชคดีว่าว่าง มีรอบ 4 โมง 5 นาที ซึ่งดูเวลาแล้ว กะว่าถึงทุ่มครึ่งแน่ๆ ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นเลย ถึงกรุงเทพฯ มีฝนตกหน่อย ๆ คงจะตกหนักมาแล้วล่ะ

ลงจากรถแล้วก็แวะกิน ก๋วยเตี๋ยวเนื้อในซอยตรงข้ามทองหล่อ กับซื้อหอยทอดในซอยทองหล่อ กลับไปกินที่บ้านอีก อร่อยทั้ง 2 อย่างเลย

ถึงบ้านอาบน้ำ เล่นเน็ตเสร็จ ก็ทำพรีเซ้นต์ให้น้องต้นต่อ เพิ่งทำจบไป 2 เพลง ยังเหลืออีกเพลงนึง แต่คืนนี้ก็แก้ของเก่าไปเกือบทั้งคืน แล้วก็ดาวน์โหลดภาพแบ๊คกราวน์สวย ๆ มาใช้เพิ่ม กับตกแต่งภาพที่จะใช้ในเพลงที่ 3 ซึ่งกว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตีสามแล้ว เริ่มปวดหัวเลยต้องนอนก่อน ไม่อย่างนั้นน๊อคแน่

ฝึกอุดปะค้ำจุน

วันนี้ฝึกอุดปะค้ำจุน ก็สนุกดี เราไม่ค่อยได้ออกแรงเท่าไหร่ เนื่องจากเป็นอาวุโสแล้ว เลยขอให้หัวในการคิดคำนวนแทน ซึ่งก็ง่าย ๆ ที่เหลือก็สั่งการให้ใครทำอะไรบ้าง ซึ่งน้อง ๆ ก็ให้ความร่วมมือดี

ฝึกเสร็จก็กลับไปทำงานพรีเซ้นต์งานแต่งงานให้น้องต้นต่อ ทำมาหลายวันแล้ว ไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าไหร่ ซึ่งที่ผ่านมาก็นอนเกินกว่าตี 2 ทุกวัน ตั้งแต่วันอังคารแล้ว รวมถึงวันนี้ด้วย ทรมานจัง แต่วันนี้งานก็ก้าวหน้าไปได้ ถึง 2 เพลงแล้ว

เก๋จะแต่งงานแล้วเหรอ

วันนี้ นอกจากเรียนแล้ว ก็นั่งกู้ข้อมูลที่หายไปในคอมพ์ กับการ์ด Micro SD ก็ได้คืนมาทั้งหมด เพราะข้อมูลยังไม่ได้เขียนทับ โชคดีที่วีดีโอการฝึกดับไฟไม่หาย เพราะไม่ค่อยได้มีโอกาสได้เก็บภาพอย่างนี้เท่าไหร่ ถ้ากู้ไม่ได้นี่เสียดายแย่

ส่วนตอนบ่าย ก็คุย M กับเก๋ ทีแรกจะแค่บอกว่า ประธาน จะแต่งงานเดือนนี้เฉย ๆ แต่เก๋เองก็บอกกลับมาว่าจะแต่งงานเดือน พ.ค. เหมือนกัน งงเหมือนกัน เพราะทีแรกเหมือนจะยังลังเลอยู่ แต่พอตัดสินใจแล้วก็ไวเหลือเกินแฮะ

แล้วก็ให้เราช่วยทำการ์ดเชิญให้ด้วย ซึ่งก็รับทำ แต่เก๋ขอว่าให้เป็นรูปการ์ตูน ซึ่งเป็นงานไม่ถนัดเสียด้วย แต่ก็จะพยายามทำเต็มที่ล่ะ สุดท้ายเก๋ ถามว่าจะไปงานเธอมั๊ย เราก็ตอบไปว่าขอดูก่อน แต่ในใจก็คิดว่าไม่ไปดีกว่า แต่ถ้าเก๋บอกว่าอยากให้ไปก็จะไป แต่ถ้าไม่บอกอะไร คงไม่ไปล่ะ แต่รู้ว่าคงอยา่กให้ไปนั่นแหละ

แปลกดีนะ เมื่อก่อนนี้ เคยคิดว่า คนที่เลิกกันไปแล้ว ถ้าจะไปงานแต่งของอีกคนมันคงไม่เป็นไร เป็นอะไรไปถึงต้องไม่ไป แต่เดี๋ยวนี้ พอเจอจริง ๆ เข้า กลับไม่อยากไปแฮะ มันรู้สึกเศร้า ๆ ยังงัยก็ไม่รู้ นี่ขนาดเป็นคนทิ้งเค้านะเนี่ย เฮ้อ ชีวิตคนนี่มันยากจริง ๆ เลยนะ

ตอนบ่ายไม่มีอะไร มีฝึกสาธิตการเข้าตรวจสอบสารเคมีรั่วไหลเฉย ๆ

ส่วนเย็นนี้ก็เขียนไดอัพเดทชีวิต กับ ทำพรีเซ้นต์งานแต่งให้น้องต้น ต้องใช้อาทิตย์นี้แล้ว เพิ่งทำได้แค่แต่งภาพกับไตเติ้ลนิหน่อยเอง เพลงที่จะใช้ก็ถูกใจแค่เพลงเดียว บางทีอาจจะต้องใช้เพลงที่ความหมายดี แต่ไม่ถูกใจแทนแล้วล่ะ ทำไปเท่านี้ แต่กว่าจะได้นอนก็ตีสองแน่ะ ช่วงนี้อึดอีกแล้วนะเรา

ฝึกดับไฟ

เช้านี้มากะไอ้หมู นั่งรถเมลล์ไปบ้านมันก่อน ซึ่งวันนี้ก็ได้นั่งข้างคนจรจัดด้วย คิดว่าจรจัดจริง ๆ นะ ผมยุ่ง เสื้อดำ ตัวเหม็นเชียว จริง ๆ ก็ไม่ได้คิดจะนั่งข้างหรอก แต่ที่นั่งมันเหลือว่างแถวหลัง เราก็ไปนั่ง เพราะยืนเฉย ๆ เดี๋ยวกระเป๋าด่า แล้วพอรถแล่นไปเรื่อย ๆ ก็มีผู้หญิงมานั่ง เราก็ต้องกระเถิบไปทางผู้ชายคนนี้แหละ ให้ผู้หญิงเค้าได้นั่งทางฝั่งที่น่าจะปลอดภัยกว่า ทีนี้พอนั่งแล้วก็ต้องนั่งไปเรื่อย คุณคนจรเค้าก็หลับอีัก หลับแล้วก็เอนตัวมาทางเราด้วย แต่ยังไม่ทันได้พักพิง พี่ท่านก็ตื่นซะก่อน

จริง ๆ ก็ไม่ได้ตั้งแง่รังเกียจหรอกนะ แต่รังเกียจจริง ๆ เลย 555 เปล่าหรอก ก็ไม่ถึงขั้นนั้น นั่งด้วยได้ แต่ว่าทำไมไม่ยอมอาบน้ำซักเสื้อกันบ้างล่ะเนี่ย ห้องน้ำตามปั๊มก็มี คนขับรถบรรทุก รถแท๊กซี่เค้ายังไปอาบกันเลย หรือถ้าไม่กล้าเข้าคลองแสนแสบแถว ๆ ชานเมืองก็ยังสะอาดอยู่ ไปอาบน้ำชระเหงื่อไคลได้ ปล่อยตัวโทรม ๆ แบบนี้ จะหางานทำได้มั้ยเนี่ย

ถึงบ้านไอ้หมูก็ซื้อกับข้าวใส่บาตรพระเลย เป็นพระที่วัดบางนางเกรง ที่เวลาใครถามว่าจบนอกมาหรือเปล่า ก็มักจะบอกว่า จบโรงเรียนนายเรือ วัดบางนางเกรงนี่แหละ ใส่บาตรเสร็จ ก็นั่งรอมัน พอ ตี 5 สี่สิบห้า ก็โทรไปหาหน่้อย กลัวมันเปลี่ยนใจไม่กลับแล้ว จะได้ตั้งตัวทัน ปรากฏว่าไม่รับ ไม่รู้ว่าตื่นหรือยัง ก็เลยไปกินข้าวขาหมูข้าง ๆ บ้านมันก่อน กำลังหิวเลย แล้วก็อยากกินด้วย

พอกินไปสักพัก ไอ้หมูก็โทรมา ถามว่าอยู่ไหน ก็บอกว่ากินขาหมูอยู่ข้างบ้านมึงนั่นแหละ มันก็เลยขับรถมาจอดหน้าร้าน เราก็รีบ ๆ กินที่เหลือแล้วก็แบกเป้ขึ้นรถมันทันที มันก็บอกว่า ถ้ามึงไม่โทรมานี่กูไม่ตื่นจริง ๆ นะเนี่ย (อืมม์ สมเป็นหมูเพื่อนกูจริง ๆ ว่ะ)

พอขับรถขึ้นทางเชื่อมสะพานวงแหวนอุตสาหกรรม หมูก็บอกว่า เดี๋ยวจะพาไปดูน้องคนแจกบัตรทางด่วน น่ารักมากเลย จะมาที่ช่องนี้เวลานี้เสมอ กลับเรือวันจันทร์ทีไร เจอตลอด ดังนั้นช่วงหลังเลยไม่อยากกลับวันอาทิตย์ ซึ่งพอเห็นหน้าแล้ว ก็เออว่ะ สวยน่ารักจริง ๆ ด้วย เลยบอกไอ้หมูว่า เอางี้ คราวหน้ามึงยื่นนามบัตรให้เค้าด้วย ถ้ามาเช้าหน่อยสักตีห้า รถไม่มีก็จอดคุยกับเค้าไปเลย ตื๊อขอเบอร์มาให้ได้ แล้วถ้ารถมาต่อท้ายค่อยไปต่อ ถ้ายังไม่ได้เบอร์อีก มึงก็ขับไปลงด่านหน้า แล้ววนกลับมาขึ้นใหม่ คุยกับเค้าอีก จนกว่าเค้าจะใจอ่อน แล้วอย่าลืมใส่เครื่องแบบมาด้วยล่ะ จะได้ดูน่าเชื่อถือหน่อย 555 ไม่รู้มันจะบ้าทำตามหรือเปล่า แต่ถ้าทำตามล่ะก็ งานนี้มีลุ้น

โอ้วเขียนตั้งนาน ยังไม่ผ่านเจ็ดโมงอีกเหรอเนี่ย

หลังจากที่คุยกับมันเรื่องนี้เสร็จ ก็สลบไสลไปจนรถเทียบสะพานขึ้นเรือเลย เพราะว่าง่วงมาก ๆ เมื่อวานนี้ตื่น 7 โมง นอนเที่ยงคืนครึ่ง แต่สู้ไอู้หมูไม่ได้เลย เตะบอลมาแล้ว 3 วัน เมื่อวานนอนตีสองครึ่งอีกต่างหาก ดีที่มันไม่หลับ แต่คิดในใจว่า ถ้ามันหลับด้วยก็ช่างมันล่ะวะ ง่วงว่ะคับ

หลังจากนั้นก็ใส่ชุดหมีไปเรียนต่อเลย เพราะว่าวันนี้มีฝึก ตอนไปให้เด็กที่เรือไปส่ง ขากลับเดินกลับเอง

วันนี้มีัฝึกดับไฟกลางแจ้ง โดยตอนเช้ามีการฝึกการใช้ CO2 กับการใช้และเก็บสายสูบ หัวฉีด

กลับมากินข้าวที่เรือ บังเอิ๊ญ บังเอิญจริง ๆ ทำไมต้องเป็นขาหมูด้วยฟะ เพิ่งกินเมื่อเช้ามาเอง ตอนบ่้ายเดินไปเรียน ลอดรั้วลวดหนาม ถึงที่ฝีกเลย เร็วดี

วิชาเรียนช่วงบ่าย เป็นการฝึกดับไฟ 3 สถานี ในห้องเข้าทางด้านข้าง , ในห้องเข้าจากทางด้านบน และ กลางแจ้ง

การฝึกทั้งเช้าทั้งบ่าย เหนื่อยมาก ร่างกายเราแย่มาก ๆ เลย ทนการฝึกแค่นี้ยังไม่ค่อยได้เลย เหนื่อย หน้าซีดเลย แถมตอนเลิกฝึก เปลี่ยนชุึดจะกลับ ดันทำนาฬิกาตกพื้น หน้าปัทม์แตกเลย แล้วก็หยุดเดินด้วย ถ้ายังเดินอยู่ก็กะว่าจะใช้ต่อนะเนี่ย เพิ่งซื้อมาได้เดือนกว่า ๆ เอง ไปไวเหลือเกิน แต่ก็ช่างเถอะ ซื้อมา 100 เดียวเอง เดี๋ยวไปหาซื้อใหม่ก็ได้ ดีเหมือนกันนะ ใช้ของถูกเวลาพังก็ไม่เสียดายเท่าไหร่

ลงรูปสภาพก่อนพังยับเยินไว้หน่อย

ตกเย็น สังเกตเห็นอาการผิดปกติของโน๊ตบุ๊ค คือ ปกติเวลาปิดฝาโน๊ตบุ๊ค จะเป็นการสั่งให้ Hibernate ทำงาน แต่คราวนี้พอปิดฝาแล้ว ไฟแสดงสถานะควรจะดับลง แต่มันไม่ดับขึ้นเป็นไฟกระพริบสีส้ม ขนาดไปกินข้าวมาแล้วก็กลับมาก็ยังค้างอยู่อย่างนั้น พอเปิดฝาขึ้น หน้าจอก็ยังสว่าง ไม่มีการปิดการทำงานแต่อย่างใด แถมที่ System Tray ยังขึ้นว่า System Error อีก ดูท่าไม่ดี สันนิษฐานดูก็น่าจะเดาได้ว่า เป็นที่โปรแกรม Rollback RX ที่เพิ่งลงไปเมื่อวันเสาร์แน่นอนเลย เพราะ่ว่าโปรแกรมนี้มันช่วยในการ ดึงข้อมูลกลับในกรณีที่วินโดส์เสียหาย หรือ เมื่อเราต้องการย้อนกลับวินโดส์ของเรา แต่ทีนี้โปรแกรมมันคึงไป config อะไรสักอย่างกับฟังก์ชั่น Hibernate เลยทำให้ ฟังก์ชั่น Hibernate ไม่ทำงาน

ดังนั้นก็เลยจัดการ Remove มันซะ แต่ตอน Remove ดันไม่ได้อ่านให้ดี กด next กับ yes อย่างเดียวเลย เลยทำให้ตอน Remove ออกไป มันทำการย้อนกลับวินโดส์ของเราไปที่ตำแหน่งก่อน install ซึ่งทำให้ข้อมูลใน drive ต่างๆ ที่เพิ่งลงไปในวันสองวันนี้ หายไปด้วย น่ากลัวมากเลย เพราะขนาด System Restore ของ วินโดส์ยัง Rollback เฉพาะ Drive C เลย แต่นี่มัน Rollback ทุก Drive เลย ทำให้ต้องมานั่งกู้ข้อมูลภาพที่เพิ่งลงเมื่อเย็นนี้มาลงใหม่อีก แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย เหมือนจะเป็นไข้ด้วย แล้วก็น้ำมูกไหล เพราะสูดควันเข้าไปตอนฝึกวันนี้ ขอนอนก่อนดีกว่า