ลงนามถวายพระพรในหลวง

เช้านี้ตื่นแต่เช้า 6 โมง เพื่อที่จะรีบเอารายงานไปเข้าเล่ม ก่อนที่จะไปพรีเซ้นต์โปรเจ็คต์ แต่จนแล้วจนรอด กว่าจะได้ออกจากบ้านก็เจ็ดโมงกว่า ๆ เข้าไปแล้ว

แล้วก็ขึ้นรถเมลล์ไปเรื่อย ๆ เพื่อที่จะมองหาร้านเข้าเล่มที่เปิดแต่เช้า ทีแรกเจออยู่ร้านนึง แต่รถมันจอดเลยป้ายไปไกล ก็เลยไม่ลง ไปลุ้นต่อข้างหน้า แต่ปรากฏว่าไม่เจอ ก็เลยลงรถเมลล์ แล้วขึ้นรถตู้ แต่ดันโบกรถตู้ผิดคัน เพราะว่าสายตาเราก็สั้นด้วย มองไม่ค่อยถนัด ก็เลยต้องขึ้นด้วยความจำใจ เสร็จแล้วก็เลยไปลงเอาป้ายที่ใกล้มหาลัยที่สุด ซึ่งขณะนั้นก็ 8 โมงกว่าแล้ว เลยตัดสินใจไปแท๊กซี่เลย กลัวไม่ทัน present พอไปถึงมหาลัยก็เป็นเวลา 8 โมงครึ่ง ตัดสินใจเข้าเซเว่น ซื้อเทปผ้าติดสันปก กับกรรไกรเตรียมไว้ก่อน ถ้าร้านไม่เปิดก็ลงมือทำเองเลย แม๊คเตรียมมาด้วยอยู่แล้ว แต่โชคดีที่ร้านเปิด เลยเข้าเล่มแบบกระดูกงู เสียตังค์ไป 80 บาท เล่มละ 10 บาท เสร็จแล้วก็รีบเข้าห้อง Lab เพื่อเตรียม Present เพราะต้อง Present เป็นคนแรกเลย

ตอน Present อาจารย์เข้ามาฟังแค่ 2 คน คือ อ.ประจวบ คณบดี กับ อ.ทฤษพงษ์ Advisor ซึ่งตอนแรกเราก็พูดอย่างมั่นใจเลย ไล่ไปเป็นสเต็ปตามสไลด์ แต่ อ.ประจวบ บอกว่าให้เข้าเนื้อหาที่ทำเลย ทีนี้มันก็เลยข้ามขั้นตอนในสไลด์ไป ก็เลยพูดไม่เรียงลำดับกันแล้ว และเนื้อหาที่เราเตรียมมามันก็เยอะเสียด้วยสิ สรุปว่า ไม่สามารถพูดสิ่งที่ทำมาได้ทั้งหมดในเวลา ซึ่งมันเยอะจริง ๆ ไม่สามารถอธิบายได้หมด แต่ใน Paper จะละเอียด และดูง่าย ซึ่งก็โดนถามอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ก็โอเคตอบได้ แล้วก็ได้คำแนะนำเพิ่มเติมมาด้วย

ตอนออกมาจากห้อง Advisor บอกว่าทำมาได้ดี อ.ประจวบ ก็ชม ก็เลยโล่งใจ หลังจากนั้นก็นั่งฟังคนอื่น Present เพื่อเป็นแนวทางในการทำครั้งหน้า โดยเฉพาะรุ่นพี่ ที่ตอนนี้เค้าต้องทำเฟสที่ 2 แล้ว ซึ่งดู ๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมาก ครั้งหน้าเราทำตัวโปรแกรมมานำเสนอได้เลย ดังนั้น ดูไปดูมา เลยกลายเป็นเปิดคอมพ์เล่นเน็ตไปซะฉิบ

เสร็จช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็พบ Advisor ต่อ อาจารย์แกก็บอกว่า ให้เริ่มเขียนโปรแกรมได้เลย เพราะคุณทำขั้นตอนแรก ๆ มาหมดแล้ว และเร็วกว่าชาวบ้านเค้าด้วย แต่ว่าอย่าชะล่าใจไปทำตอนใกล้ ๆ Present เดี๋ยวจะไม่ทัน … ทำไมอาจารย์ถึงได้รู้ใจนะ ว่าเราจะต้องเอ้อระเหยลอยชาย แล้วไปมุทำตอนใกล้ ๆ 5555

พบอาจารย์ที่ปรึกษาเสร็จ ก็ไปเปลี่ยนรายวิชา เนื่องจากวิชาที่ลงทีแรก อาจารย์ที่สอน ดันเปลี่ยนเวลาสอน เลยทำให้ตารางเรียนชนกัน เราเลยเรียนไม่ได้ เลยต้องเปลี่ยนไปลงอีกวิชา ที่ต้องเรียนร่วมกับ นักศึกษา MBA ซึ่งก็ดีนะ เพราะเป็นเพื่อนกลุ่มเดิมที่เรียนด้วยเมื่อเทอมก่อน ก็สนิทกันแล้ว และเรื่องการช่วยทำงาน เค้าก็ดีมาก ๆ เลย ช่วยเหลือกันดี เราก็จะได้เบาลงด้วย

เสร็จธุระที่มหาลัย ก็ไปบ้านป้าเพื่อรับเงินค่าเทอมของเดือนหน้า (โชคดีนะเนี่ย ที่ป้าออกค่าเทอมให้ ไม่อย่างนั้น ป่านนี้ก็คงไม่ได้เรียนโท) ก็นั่งรถเมลล์ไป ปรากฏว่าเส้นทางผ่าน ศิริราช ด้วย ซึ่งตอนแรกไม่ได้คิดมาทางนี้หรอก เพราะไม่รู้ว่าต้องขึ้นสายไหน ก็อาศัยอ่านป้ายว่าสายไหนไปใกล้ ๆ บ้านป้า ก็โดดขึ้นไปก่อนเลย แล้วค่อยไปต่อรถอีกที

ทีนี้พอถึงศิริราช ก็เลยลง เข้าไปลงนามถวายพระพร คนก็เยอะมาก ๆ เข้าไปลงนามถวายพระพรที่โต๊ะ ก็เขียนตามแบบฟอร์มที่เค้ากำหนดไว้ แล้วก็มีแจกโปสเตอร์รูปในหลวงด้วย เราก็รับมาแผ่นหนึ่ง จากนั้นก็ออกมาขึ้นรถเมลล์ไปบ้านป้าต่อ

ถึงบ้านป้าราว ๆ 4 โมงครึ่งก็เจอป้าทั้งสองเลย แล้วก็ย่า ก็นั่งคุยกันเรื่องทั่ว ๆ ไป ป้าปุ๊ ก็ออกไปซื้อข้าวเย็น เราก็นั่งคุยกับย่า ตอนนี้ย่าเริ่มหลง ๆ ลืม ๆ แล้ว เรื่องที่เคยคุยไว้เมื่ออาทิตย์ก่อนก็ลืม แล้วก็มาคุยกันใหม่อาทิตย์นี้ แต่ก็ยังดูแข็งแรงดีอยู่

หกโมงกว่า ๆ ทานข้าวบ้านป้าเสร็จ ก็ออกมาขึ้นแท๊กซี่กลับบ้าน ป้าฝากผัดไทยไปให้พ่อด้วย พอไปถึงบ้านก็พบว่ามีโปสการ์ดส่งมา 4 ใบ 3 ใบเป็นของเครือข่าย Postcrossing ส่วนอีกใบหนึ่งมาจาก คุณปอม สาวไทยผู้มีปัญหาทางด้านสายตา รู้สึกดีมาก ๆ กับโปสการ์ดใบนี้ เพราะเธอตั้งใจเขียนข้อความด้วยตัวเธอเอง ทั้ง ๆ ที่สายตาเธอก็ย่ำแย่มองจะไม่เห็นอยู่แล้ว เธอเขียนมาตัวโต ๆ น่ารักดีนะ

ทีบ้านมีพ่ออยู่คนเดียว แม่กับพี่หญิงและพันช์ไปสัตหีบ พรุ่งนี้เสร็จธุระที่กรุงเทพฯ ก็ว่าจะตามไป เดี๋ยวแม่งอน พ่อกำลังทำบันไดอยู่ เป็นบันไดไม้จะเอาไปใช้ที่สวน พ่อบอกบันไดเหล็กในห้างมันแพง ราคาเป็นพัน แล้วที่ทำงานมีไม้เหลืออยู่ ไม่ได้ใช้ เลยขอบริษัทมา ก็เลยไม่ต้องเสียตังค์มาก เสียแต่ค่าเบียร์ที่ซื้อมาดื่มตอนทำ พ่อเรานี่เก่งจริง ๆ เลยนะ ทำไมเราไม่ได้อย่างพ่อบ้างนะ ลูกไม้ตกโคตรไกลต้นเลย กลิ้งตกน้ำ ปลาคาบไปกินอีกต่างหาก

ตกดึกนั่ง Register postcard อ่านบล๊อกนิดหน่อยแล้วก็หลับไปอย่างง่ายดายด้วยความอ่อนเพลีย เฮ้อ หมดไปอีกวันและ